بررسی دینامیکی اثر وضعیت تکیه گاهی بر روی تیرهای فولادی درمعرض آتش

سازه های فولادی به طور وسیعی درسراسر جهان استفاده می شوند. رفتار شکل پذیر فولاد به آن اجازه می دهد بعد از حد تسلیم, سازه تغییرشکل پلاستیک داشته باشد ومنجربه شکست ترد نشود. همچنین در سازه های بتن آرمه, فولاد مقاومت بتن را بوسیله ی تحمل بار کششی افزایش می دهد.به عقیده ی طراحان علیرغم مزیت های بسیار بالای فولاد این متریال در برابر آتش به شدت آسیب پذیر است. دماهای بالا باعث کاهش مقاومت وسختی فولاد می گرددکه سرانجام منجر به شکست درتغییرشکلهای بزرگ می شود. طراحی سازه های فولادی زمانی حساس میشود که پایداری سازه در برابر آتش مطرح می شود, سازه فولادی باید مقاومت خودرا حفظ کند تا : - فرصت کافی برای تخلیه امن مردم موجود باشد. - زمان کافی برای عملیات نجات وآتش نشانی وجودداشته باشد. - از فروپاشی وخسارت عمده به املاک و واحدهای مجاور جلوگیری بعمل آید. تعداد بسیار زیادی روش مختلف برای حفظ مقاومت وپایداری سازه های فولادی در برابر آتش وجودارد. اما دانش بسیارکمی درباره رفتار حقیقی اعضای فولادی با وضعیت تکیه گاهی والگوهای حرارتی مختلف موجود می باشد. عدم فهم درست از رفتار واقعی سازه در آتش منجر به یک طراحی غیراقتصادی وناکارا می شود. باتوجه به اهمیت موارد فوق در این تحقیق به بررسی تفصیلی و دقیق تیرها در سطوح مختلف تنش با شرایط تکیه گاهی مختلف و متداول درکشور در شرایط آتش پرداخته شده است. با توجه به حالات بررسی شده، در مواردی که گرادیان حرارتی وجود داشت رفتار کلی تیر تغییر چندانی نداشت و بیشتر رفتار موضعی تیر را تحت تاثیر قرار داد. همچنین رفتار تیر در آتش و تغییرشکل های تیر بسیار به نوع تکیه گاه و لاغری تیر حساس می باشد.